Prudens ille, voluminum sacrorum gnarus, responsum quod dederat aliquamdiu meditatus, mente ad se revocata regem deuno est effatus: Parabo tibi aliud sacrum, genitale, prolis masculae adipiscendae gratia, cum carminibus in ATHARVANIS exordio expressis rite peragendum. Tum coepit modestus Vibhândaci filius, regis commodis intentus, parare sacrum, quo eius desiderium expleret. Iam'antea eo convenerant, ut suam quisque portionem acciperent, Dî cum fidicinum coelestium choris, Beatique cum Sapientibus; Brachman Superûm regnator, Sthânus nec non augustus Nârâyanus, Indrasque almus, coram visendus Ventorum cohorte circumdatus, in magno isto sacrificio equino regis magnanimi. Ibidem vates ille deos, qui portiones suas accipiendi gratia advenerant, apprecatus, En inquit, hicce ex Dasarathus filiorum desiderio castimoniis adstrictus, fidei plenus, vestrum numen adoravit sacrificio equino. Nunc iterum accingit se ad aliud sacrum peragendum: quamobrem aequum est, ut filios cupienti vos faveatis. Ille ego, qui manus supplices tendo, vos universos pro eo apprecor: nascantur ei filii quatuor, faina per triplicem mundum clari. Divi supplicem vatis filium invicem affari: Fiat quod petis! Tu nobis, virsancte, imprimis es venerandus, nee minus rex ille; compos fiet voti sui egregii hominum princeps. Ita locuti Dî Indra duce, ex oculis evanuerunt.
Superi vero, legitime in concilio congregati. BRACHMANEM mundi creatorem his verbis compellarunt: Tuo munere auctus, O Brachman! gigas nomine Râvanas, prae superbia nos omnes vexat, pariterque Sapientes castimoniis gaudentes. A te propitio olim ex voto ei hoc munus concessum fuit, ut ne a diis, Danuidis, Geniisve necari posset. Nos, oraculum tuum reveriti, facinora eius qualiacunque toleramus. At ille gigantum tyrannus ternos mundos gravibus iniuriis vexat Deos, Sapientes, Genios, Fidicines coelestes, Titanes, mortales denique, exsuperat ille aegre cohibendus, tuoque munere demens. Non ibi calet sol, neque Ventus prae timore spirat, nee flagrat ignis, ubi Râvanas versatur. Ipse oceanus, vagis fluctibus redimitus, isto viso stat immotus; eiectus fuit e sede sua Cuvêrus, huius robore vexatus. Ergo ingens nobis periculum imminet ab hoc gigante visu horribili; tuum est, alme Parens! auxilium parare, quo hic deleatur. Ita admonitus ille a diis universis, paulisper meditatus, Ehem! inquit, hancce inveni rationem nefarium istum necandi. Petierat is a me, ut a Gandharvis, a Geniis, a Divis, Danuibus Gigantibusque necari non posset et me annuente voto suo potitus est. Prae contemptu vero monstrum illud homines non commemoravit: ideo ab homine est necandus: nullum aliud exstat leti genus, quod ei sit fatale. Postquam audiverant gratum hunc sermonem BRACHMANIS ore prolatum, Dî cum duce suo Indra summopere gaudio erecti sunt. Eodem temporis momento Vishnus, istuc accessit, splendore insignis, concham, discum et clavum manibus gestans, croceo vestitu, mundi dominus, vulturis Vinateii dorso, sicuti sol nimbo, vectus, armillas ex auro candente gerens, salutatus a Superûm primoribus. Quem laudibus celebratum reverenter Dî universi compellarunt. Tu animantium afflictorum es vindex, Madhûs interfector! quamobrem nos afflicti te apprecamur. Sis praesidio nobis numine tuo inconcusso. Dicite, inquit Vishnus, quid pro vobis facere me oporteat. Audito eius sermone, Dî hunc in modum respondent: Rex quidam, nomine Dasarathus, austeris castimoniis sese castigavit, litavit sacrificio equino, prolis cupidus et prole carens. Nostro hortatu tu, Vishnus, conditionem natorum eius subeas: ex tribus eius uxoribus, Pudicitiae, Venustatis et Famae similibus, nasci, velis, temetipsum quadrifariam dividens. Ibi tu in humanam naturam conversus Râvanam, gravissimam mundi pestem, diis insuperabilem, O Vishnus! proelio caede. Gigas ille vecors Râvanas Deos cum Fidicinum choris, Beatos et Sapientes praestantissimos vexat, audacia superbiens. Etenim ab hoc furioso Sapientes Fidicines et nymphae, ludentes in Nandano viridario, sunt proculcati. Tu es nostrum omnium summa salus, divine bellator! Ut deoram hostes extinguas, ad sortem humanam animum converte. Augustus ille Nârâyanus, diis hunc in modum coram hortantibus, eosdem apto hoc sermone compellavit: Quare, quaeso, hac in re negotium vestrum a me potissimum, corporea specie palam facto, est peragendum aut unde tantus vobis terror fuit iniectus? His verbis a Vishnû interrogati Dî talia proferre: Terror nobis instat, O Vishnus! a Râvana mundi direptore; a quo nos vindicare, corpore humano assumpto, tuum est. Nemo alius coelicoiarum praeter te hunc scelestum enecare potis est. Nimirum ille, O hostium domitor! per diuturnum tempus sese excruciaverat severissima abstinentia, qua magnus hicce rerum Parens propitius ipsi redditus est. Itaque almus votorum sponsor olim ei concessit securitatem ab ommibus animantibus, hominibus tamen exceptis. Hinc ilium, voti compotem, non aliunde quam ab homine necis periculum urget: tu ergo, humanitate assumpta eum intertice. Sic monitus Vishnus, Superûm princeps, quem mundus universus adorat, magnum Parentem oeterosque deos, in concilio congregatos, recti auctores, affatur: Mittite timorem; bene bobis eveniat! Vestrae salutis gratia, postquam praelio necavero Râvanam cum filiis nepotibusque, cum amicis, ministris, cognatis sociisque, crudelem istum aegre cohibendum, qui divinis Sapientibus terrorem meutit, per decem millia annorum decies centenis additis, commorabor in mortalium sedibus, orbem terrarum imperio regens. Tum divini sapientes et Fidicines conjuncti cum Rudris nympharumque choris celebravere Madhûs interfectorem hymnis, quales sedem aetheriam decent.
"Râvanam ilium insolentem, acri impetu actum, superbia elatum, Superûm hostem, tumultus cientem, bonorum piorumque pestem, humanitate assumpta pessamdare tuum est."
SCHLEGEL.